یه روز پاییزی

روز ها یکی پس از دیگری سپری می شد.کم کم هوارو به سردی می رفت روی پله رو به حیاط نشسته بودم .صدای باد بین شاخ وبرگ درختان کاج سمفونی غمگینی رو برای من اجرا میکرد .با دیدن مادرم قطرهای درشت اشکم سرازیر شد .بهم گفت باز با پدرم صحبت می کنه وسعی میکنه رضایت شو بگیره .کمی لبم خندید ولی تو دلم آشوب بود.آخه از سال پیش دیگه پدرم اجازه نیمداد برم مدرسه ,سال گذشته تلاش مادرم بی نتیجه بود وبا شروع سال جدید وشوق بچه ها غم بزرگی به دلم نشسته بود. به این فکر می کردم چه فرقی بین من و بچه های هم سن وسالم هست ومتوجه خیلی از فرق ها می شدم .بغض داشت خفم می کرد.بلاخره مادرم پیروز میدان شد .با این که یک ماه واندی از سال تحصیلی می گذشت برای ثبت نام به مدرسه رفتیم .تمام مسیر رو گوی پرواز کردم,به مدرسه رسیدیم بعداز توضیحات مادرم ثبت نام شدم ازم خواستن به خونه برم و لباس فرم  مدرسه بپوشم وبیام .باعجله مسیر مدزسه تا خونه رو طی می کردم,تمومی نداشت بلاخره رسید م یه چیزایی پیدا کردم وپوشیدم وبرگشتم .اسم کلاس رو بهم دادن بامادرم خداحافظی کردم وبا ناظم  به طرف کلاس رفتیم .بعد از معرفی من توسط خانم ناظم ,نیمکتی رو نشون دادن تا بشینم ,عجیب بود بیشتر چهرها آشنا بودند, انگار ازدوری من نتونسته بودن خوب درس بخونن و رفوزه شده بودن .از دیدن شون خیلی خوشحال شدم,اون ها هم همین طور.نفس عمیقی کشیدم درپوست خود نمی گنجیدم .خدا رو شکر کردم وبه خودم قول دادم یک ماه گذشته از سال تحصیلی رو جبران کنم واز بچه ها عقب نیوفتم .سالها  ازاون روزها می گذره ,ولی بازهم اول مهر شوق رفتن به مدرسه دارم